Πέμπτη 28 Απριλίου 2011

Ανακοίνωση για την ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ-ΕΕ-ΔΝΤ

ΕΞΩ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ


H φετινή πρωτομαγιά έρχεται μετά από την χωρίς προηγούμενο επίθεση εδώ και ένα χρόνο στους εργαζόμενους. Με όχημα τα μνημόνια και το χρέος, Ευρωπαϊκή Ένωση και ελληνική αστική τάξη, με τη βοήθεια του ΔΝΤ, τσακίζουν τα μεροκάματα, τις συμβάσεις, τις συντάξεις, ότι είχε απομείνει σαν κοινωνικό κράτος στην παιδεία και την υγεία, δημιουργούν έναν απέραντο στρατό ανέργων, μέχρι τώρα ένα εκατομμύριο. Όμως αυτή η Πρωτομαγιά είναι και η επέτειος των εργατικών αγώνων και πρωτοβουλιών, των κινητοποιήσεων εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων στις γενικές απεργίες, των κινημάτων ανυπακοής, της εξέγερσης της Κερατέας. Ένας ολόκληρος κόσμος με τον αγώνα και την στάση του αρνείται να αποδεχθεί το παρόν και το μέλλον που του υπόσχονται.


Μέσα από τη σημερινή χρεοκοπία του ελληνικού καπιταλισμού γεννιέται η ανάγκη για ένα νέο Σικάγο της εποχής μας. Που θα γράψει στις σημαίες του τα σύγχρονα εργατικά δικαιώματα για τη δουλειά και τη ζωή. Που θα κηρύξει διεφθαρμένη όχι τη μια ή την άλλη μίζα, τον έναν ή τον άλλον κλέφτη πολιτικό (λέγοντας πως «ότι είναι νόμιμο είναι και ηθικό»), αλλά την καθημερινή κλοπή και εκμετάλλευση των εργαζομένων για να κερδίζουν τα αφεντικά. Αυτή η «μίζα» παράγει όλες τις μίζες των επαγγελματιών πολιτικών, των προπαγανδιστών της «ενημέρωσης» και των διανοούμενων που στηρίζουν το σύστημα.


Σε αυτή τη μάχη ο συνδικαλισμός των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ έχει από καιρό διαλέξει στρατόπεδο. Δεν είναι απλώς οι ηγεσίες τους η αιτία. Αυτές αντιστοιχούν στη δομή και το σύστημα που εκπροσωπούν. Αυτό το σύστημα γεννούσε και θα γεννάει πάντα τους συνδικαλιστές-βουλευτές-υπουργούς, τους προέδρους των 100.000 ευρώ τον χρόνο. Ας κοιτάξει κανείς όλες τις ηγεσίες και την πολιτική των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ των τελευταίων δεκαετιών.


• Είναι ο συνδικαλισμός της καθεστωτικής πολιτικής και των κομμάτων της, της εθνικής «ανάπτυξης» και της προπαγάνδας υπέρ της Ευρωπαϊκής Ένωσης που κατέστρεψε τους εργαζόμενους.


• Είναι τα αμέτρητα σωματεία-σφραγίδες, χωρίς σχέση με τον κόσμο της εργασίας, που αναπαράγουν τις καρέκλες και τους συσχετισμούς στις ομοσπονδίες, τα γενικά συμβούλια και τα εργατικά κέντρα.


• Είναι η εξαγορασμένη από τις κρατικές επιχορηγήσεις και τα συνδικαλιστικά προνόμια γραφειοκρατία του κρατικού και ιδιωτικού τομέα που ένα χρόνο τώρα υπονόμευσε κάθε εργατικό αγώνα, αρνήθηκε να κηρύξει γενική απεργία, αποκλιμάκωσε την οργή των εργαζομένων με τις απεργίες τουφεκιές στον αέρα και μετά ξεπούλησε τους εργάτες με την υπογραφή της σύμβασης του Μνημονίου.


Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση δεν αρκεί ο κομματικός συνδικαλισμός τύπου ΠΑΜΕ, που φοβάται τη λαϊκή δυναμική και την αυτοοργάνωση της εργατικής τάξης. Ούτε αρκεί η καταγγελία του κατεστημένου συνδικαλισμού. Περισσότερο από ποτέ σήμερα είναι ανάγκη να υπάρξουν πρωτοβουλίες για ένα κέντρο αγώνα της εργατικής τάξης, ανεξάρτητο από τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία και την αστική πολιτική που θα συντονίσει και δώσει λόγο στις διαδικασίες βάσης των σωματείων, στις εργατικές επιτροπές αγώνα, στα κινήματα ανυπακοής. Που θα εκφράσει τον πολιτικό αγώνα της εργατικής τάξης, σήμερα που πίσω από κάθε αντεργατικό μέτρο ξεπροβάλλουν τα μνημόνια και η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Για να υπερβούμε τη σημερινή κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα που οδηγεί τους αγώνες μας στην ήττα απαιτείται μια νέα ενότητα σε διακλαδικό και πανελλαδικό επίπεδο του κόσμου της εργασίας και των αγώνων του, μια νέα εργατική συνομοσπονδία του κόσμου της δουλειάς. Με καρδιά σωματεία ανεξάρτητα από το κράτος και την εργοδοσία που θα στηρίζονται στους εργατικούς αγώνες και τις συνελεύσεις των εργαζομένων.


Για να φύγει η κυβέρνηση Παπανδρέου και να ανατραπεί η πολιτική του μνημονίου.


Για να ανοίξει ο δρόμος για την άμεση αποχώρηση της Ελλάδας από την ΕΕ, μέσα στην οποία δεν μπορεί να υπάρξει καμία δεξιά ή αριστερή λύση υπέρ του κόσμου της εργασίας. Για να δώσουμε, από τη δική μας μεριά, τη μάχη να διαλυθεί συνολικά αυτό το αντιδραστικό οικοδόμημα που τσακίζει τα εργατικά δικαιώματα σε όλη την Ευρώπη.


Για το αποφασιστικό βήμα για μια νέα κοινωνική οργάνωση, την εργατική δημοκρατία, για μια κοινωνία που οι εργαζόμενοι θα είναι κύριοι του πλούτου που παράγουν.


Η φετινή Πρωτομαγιά και η ανεξάρτητη συγκέντρωση και πορεία, μπορεί να γίνει η αφετηρία νέων μαχητικών αγώνων μπροστά στις αναμετρήσεις που έρχονται. Συμμετέχουμε-στηρίζουμε την ανεξάρτητη συγκέντρωση και πορεία που διοργανώνεται στο Μουσείο από το Συντονισμό Πρωτοβάθμιων Σωματείων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα για να γίνει η ανεξάρτητη δράση του εργατικού κινήματος πράξη και στους αγώνες που έρχονται.

- Ανεξάρτητο κέντρο αγώνα-όλη η εξουσία στους εργαζόμενους
- Κάτω η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ
- Ολική διαγραφή-καμία αναγνώριση του χρέους
- Έξω η Ελλάδα από την ΕΕ
- Δουλειά-Ασφάλιση-Υγεία-Παιδεία για όλους
- Αγώνας μέχρι τη νίκη


Αθήνα, 28 Απριλίου 2011


ΚΙΝΗΣΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ (Κ.Ε.Α.)

http://epanastatikiaristera.blogspot.com/

http://wwwpraxisred.blogspot.com/
Παρασκευή 22 Απριλίου 2011

Συγκρότηση Πολιτικής Συλλογικότητας

Κίνηση Επαναστατικής Αριστεράς - Κ.Ε.Α.

Ανακοίνωση

Πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 17 Απριλίου στο Πολυτεχνείο, η προγραμματισμένη σύσκεψη με θέμα τη συγκρότηση συλλογικότητας της επαναστατικής αριστεράς. Συζητήθηκαν αναλυτικά τα ζητήματα της καπιταλιστικής κρίσης, η κατάσταση στο εργατικό κίνημα και τα πολιτικά μέτωπα.

Ήταν κοινή πεποίθηση όλων πως μέσα από τις μεγάλες εργατικές κινητοποιήσεις και τους αγώνες που ξέσπασαν τον τελευταίο χρόνο αναδείχτηκε η κοινωνική ανάγκη για μια πολιτική πρόταση και πρακτική υπέρβασης της σημερινού εκμεταλλευτικού συστήματος. Που θα φέρει στο προσκήνιο την ανάγκη όχι μόνο του «δεν πάει άλλο» αλλά του να πάει «αλλιώς». Όχι απλά του «αντί-καπιταλισμού» αλλά της προσπάθειας να προχωρήσει στη πράξη ο αγώνας για μια άλλη κοινωνική και πολιτική οργάνωση υπέρ του κόσμου της εργασίας. 

Με τα μέτρα που πέρασαν τον τελευταίο χρόνο, η αστική τάξη στην Ελλάδα και η ΕΕ με τη συνδρομή του ΔΝΤ πραγματοποίησαν τη δική τους επανάσταση. Ανέτρεψαν δομές και κεκτημένα δεκαετιών, κατήργησαν τον μέχρι τώρα  τρόπο διαπραγμάτευσης της εργατικής δύναμης (συλλογικές συμβάσεις), τσάκισαν το δημόσιο τομέα, διέλυσαν τα ασφαλιστικά ταμεία, δημιούργησαν έναν απέραντο στρατό ανέργων στον ιδιωτικό τομέα (μέχρι τώρα ένα εκατομμύριο). Όλα τα μέτρα ξεπερνούν σε όγκο και σημασία ό,τι έγινε τις τελευταίες δεκαετίες, από τότε που ξεκίνησε επί Ανδρέα Παπανδρέου η λιτότητα στα μέσα της δεκαετίας του 80. Τα κεκτημένα αυτής της επανάστασης του κεφαλαίου στην Ελλάδα θα καταστρέψουν για δεκαετίες ολόκληρες γενιές εργαζομένων.     

Δεν υπάρχει κανένα όριο σε αυτήν την επίθεση, δεν υπάρχει ημερομηνία λήξης. Δεν αρκεί η αστική δημοκρατία; Θα εκλεγεί μια κυβέρνηση με το σύνθημα «λεφτά υπάρχουν» και μετά θα καλέσει το ΔΝΤ. Δεν αρκεί το σύνταγμα; Θα το καταργήσουμε στην πράξη με τις τροπολογίες και τις υπουργικές αποφάσεις. Δεν αρκεί η βουλή; Θα την μετατρέψουμε σε παρωδία ρητορικών τοποθετήσεων χωρίς ούτε τις τυπικές αρμοδιότητες για την κύρωση των αποφάσεων (εξάλλου θα υπάρχει πάντα η αριστερά που θα τη νομιμοποιεί).  Δεν αρκούν τα μέτρα που νομοθετούνται για την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων; Θα τα επιβάλλουμε και θα τα εφαρμόσουμε με κάθε τρόπο από τα κάτω (εκατοντάδες εργοδοτικά-επιχειρησιακά σωματεία περιμένουν ήδη έγκριση στο πρωτοδικείο). 

Γιατί το μνημόνιο και τα μέτρα δεν αφορούν βασικά το δημόσιο χρέος (το οποίο συνειδητά διογκώνουν) όπως διαδίδουν οι μηχανισμοί προπαγάνδας της κυβέρνησης και πιστεύει η αριστερά, αλλά τη χρεοκοπία συνολικά του μοντέλου ανάπτυξης πάνω στο οποίο συγκροτήθηκε ο ελληνικός καπιταλισμός, ιδιαίτερα από την ένταξή του στην ΕΕ και μετά.

Το σχέδιο λοιπόν της «λατινοαμερικανοποιήσης» της Ελλάδας (και γενικότερα του Ευρωπαϊκού Νότου) δεν είναι θέμα πολιτικής διαχείρισης, ούτε ανικανότητας ή υποτέλειας της μίας ή της άλλης κυβέρνησης. Είναι στρατηγική επιλογή, πραγματικός μονόδρομος για την ΕΕ και την ελληνική αστική τάξη. Εν μέσω κρίσης, εντός της ΕΕ και του υπάρχοντος κοινωνικό-οικονομικού συστήματος δεν θα υπάρξει άλλος δρόμος από τη βουτιά στην εκμετάλλευση των εργαζομένων, για να επιτευχθεί η μεγαλύτερη δυνατή «ανταγωνιστικότητα», για να μειωθεί το κόστος εργασίας. 

Ενώ όμως η αστική τάξη στην Ελλάδα πραγματοποιεί τη δική της επανάσταση,  το μεγαλύτερο μέρος της αριστεράς, συνεχίζει στα ίδια που πρέσβευε και πριν την κρίση. Είτε αναζητά μάταια μια άλλη Ευρωπαϊκή Ένωση ακόμα και σήμερα στην εποχή των μηχανισμών στήριξης και των συμφώνων σταθερότητας, είτε σηκώνει ξανά τις σημαίες του «υπαρκτού σοσιαλισμού», είτε πλειοδοτεί στις ουτοπικές αντικαπιταλιστικές διακηρύξεις εντός του συστήματος και στην πράξη κυνηγάει τις μίζες για να πραγματοποιήσει λογιστικούς ελέγχους ή στηρίζει τους «κόκκινους» διαχειριστές του Καλλικράτη στο δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών. 

Αυτές τις επιλογές τις ζήσαμε το Δεκέμβρη του 2008, όταν η αριστερά είτε κατήγγειλε, είτε εγκατέλειψε και υπονόμευσε τα κέντρα αγώνα. Τις ζήσαμε στον αγώνα των μεταναστών όταν με εισαγγελική απόφαση καταργήθηκε το άσυλο επειδή μετανάστες εργάτες έκαναν απεργία πείνας και η αριστερά έκανε «κοινή δράση» στις συνεννοήσεις με την κυβέρνηση ή κρατούσε αποστάσεις. Τις ζήσαμε στη δορυφοριοποιήση γύρω από την ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ, που έχουν ξεπουλήσει κάθε εργατικό αγώνα. Τις ζήσαμε με το χρέος που κατέληξε με το αίτημα για τη συγκρότηση επιτροπής λογιστικού έλεγχου να είναι θέμα «κάθαρσης» και όχι εκμετάλλευσης των εργατών. Και το αποτέλεσμα είναι,  μπροστά στην λαίλαπα των αντεργατικών μέτρων, να μεγαλώνουν οι προβληματισμοί και τα αδιέξοδα πολλών αγωνιστών που συγκινούνται όλο και λιγότερο από τις «νίκες» των εκλογικών ποσοστών, όταν το εργατικό κίνημα πηγαίνει από ήττα σε ήττα παρά το ελπιδοφόρο ρεύμα της κοινωνικής αμφισβήτησης.

Δεν μπορεί να υπάρξει οποιασδήποτε μορφής υπέρβαση της κρίσης προς όφελος της εργατικής τάξης ούτε εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ούτε από μια αριστερή κυβέρνηση εντός του καπιταλισμού, ούτε από μια λαϊκή οικονομία - εξουσία - αυτοδύναμη εθνική οικονομική ανάπτυξη στο έδαφός του. Η υπέρβαση της κρίσης προς όφελος της εργατικής τάξης προϋποθέτει την ανατροπή του καπιταλισμού. Σε αυτήν την κατεύθυνση αναγκαία είναι  η ανάπτυξη επαναστατικού ρεύματος στο εργατικό κίνημα και στο κίνημα της νεολαίας, η συγκρότηση κοινωνικό-πολιτικού μετώπου, η συσπείρωση των πρωτοπόρων αγωνιστών του κινήματος σε επαναστατική κομμουνιστική οργάνωση. Αυτή η ανατροπή δεν μπορεί να είναι απλή επίκληση αλλά απαιτεί συγκεκριμένη τακτική που θα οδηγεί σε αυτήν την κατεύθυνση. Αυτή δεν μπορεί να είναι άλλη από την  άμεση έξοδο από την ΕΕ και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, ως συμβολή στο σπάσιμο των «αδύνατων κρίκων» του διεθνούς πλέγματος του κεφαλαίου και στον αγώνα των εργατικών τάξεων σε όλη την Ευρώπη. 

Η έξοδος από την ΕΕ είναι προϋπόθεση σήμερα για να υπάρξει οποιοδήποτε πολιτικό κίνημα της εργατικής τάξης με προοπτική. Ο στόχος αυτός δεν μπορεί ούτε πρόκειται να στηριχτεί από τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ που από καιρό έχουν διαλέξει στρατόπεδο. Είναι περισσότερο από ποτέ σήμερα αναγκαία η συγκρότηση του εργατικού κινήματος σε ανεξάρτητο – από την αστική πολιτική– κέντρο αγώνα που θα συμβάλει στην πολιτική πάλη της εργατική τάξης. Με διαδικασίες βάσης των σωματείων, επιτροπές αγώνα στους χώρους δουλειάς, κινήματα ανυπακοής που μπορούν να ενοποιηθούν σε πανελλαδικό και διακλαδικό επίπεδο και να διεκδικήσουν τη μετατροπή τους σε  «κοινοβούλιο» των αγωνιζομένων εργατών. Ένα τέτοιο «κοινοβούλιο» θα διεκδικήσει και θα παλέψει τους πολιτικούς στόχους του κινήματος: την έξοδο από την ΕΕ, την πάλη για την ανατροπή κάθε αντεργατικής κυβέρνησης και πολιτικής και την υπεράσπιση του κόσμου της εργασίας.

Στην  βάση όλων των παραπάνω κατευθύνσεων και στην ανάγκη αυτές να συγκροτηθούν και με αυτοτελή τρόπο η σύσκεψη κατέληξε στη συγκρότηση της πολιτικής συλλογικότητας Κίνηση Επαναστατικής Αριστεράς και στις εξής αποφάσεις: τη δημιουργία οργανώσεων βάσης καταρχήν σε τοπικό επίπεδο και στην εκλογή συντονιστικής επιτροπής. Τη διεξαγωγή ιδρυτικής πανελλαδικής συνδιάσκεψης το επόμενο φθινόπωρο με εισήγηση σχέδιο διακήρυξης που θα  δημοσιοποιηθεί μέχρι τέλος Μαΐου  και τη διοργάνωση ανοιχτών συσκέψεων στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις. Το κάλεσμα σε όλους τους συναγωνιστές που θέλουν έμπρακτα να συμβάλλουν στην πάλη για την επαναστατική αριστερά της εποχής μας να συμμετέχουν ισότιμα, να στηρίξουν και να ενταχθούν σε αυτήν την προσπάθεια. Την συνδιοργάνωση, μαζί με άλλες δυνάμεις, πολιτικού - πολιτιστικού διημέρου σε Αθήνα - Πάτρα - Θεσσαλονίκη, στα τέλη Μαΐου, σαν ένα πρώτο βήμα για το διάλογο για τις πολιτικές πρωτοβουλίες και τη μετωπική συγκρότηση της επαναστατικής αριστεράς. Τη δημιουργία ιστοσελίδας και τη στήριξη της ηλεκτρονικής Μαρξιστικής επιθεώρησης PRAXIS, που θα κυκλοφορήσει και σε έντυπη μορφή μέχρι τέλος του χρόνου.

Αθήνα  18-04-2011

Κίνηση Επαναστατικής Αριστεράς - Κ.Ε.Α.

About Me

ΚΙΝΗΣΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
Προβολή πλήρους προφίλ

Αναγνώστες